Historia

Mimo, iż jest to jedna z najstarszych znanych ras kotów, jej pochodzenie wciąż nie jest do końca wyjaśnione. Niektórzy badacze utrzymują, że pierwsze koty abisyńskie zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii z Etiopii (dawnej Abisynii) w latach 60-tych ubiegłego stulecia. W starej angielskiej książce Gordona Staplesa "Cats, Their Points, Etc." wydanej w 1874 roku po raz pierwszy wspomina się o kotach abisyńskich. Książka zawiera również kolorowa litografię przedstawiającą kota o wyglądzie odpowiadającemu tej rasie, podpisaną: "Zula, własność pani kapitanowej Barrett - Lennard; kot sprowadzony z Abisynii".

Popularność kotów abisyńskich znacznie wzrosła w latach pięćdziesiątych naszego wieku i dziś jest to jedna z najpopularniejszych ras.

Charakterystyka

Koty abisyńskie są średniej wielkości, muskularne i gibkie. Lekko klinowata głowa jest proporcjonalna do reszty ciała. Stosunkowo duże uszy są rozstawione daleko od siebie. Oczy w kolorze złotym lub zielonym otoczone są ciemną obwódką, co sprawia wrażenie umalowania. Umaszczenie kotów abisyńskich może być dzikie, złociste, niebieskie lub beżowe. Pręgi powinny pojawiać się wyłącznie na części twarzowej i ogonie. Okrywa włosowa jest gęsta i zbita, ale delikatna i miękka w dotyku.

Są to koty zdrowe i aktywne. Z reguły dożywają w zdrowiu kilkunastu lat, a niektóre żyją ponad dwadzieścia.

Temperament

Koty abisyńskie są aktywne, niezwykle inteligentne i towarzyskie. Stawiają one jednak wysokie wymagania swoim właścicielom. Potrzeba im zarówno czułości, jak i aktywnej zabawy. W zamian za to odpłacą wyjątkową u tej rasy wiernością.

Koty te lubią wysokie miejsca i chętnie się wspinają (także na meble). Nie są szczególnie głośne i potrafią wyrażać swoje potrzeby na wiele różnych sposobów. Dobrze czują się w towarzystwie innego kota, ale potrafią żyć w zgodzie także z innymi zwierzętami domowymi. Są raczej miłe w stosunku do dzieci.

Ponieważ są to koty inteligentne, szybko rozumieją czego się od nich wymaga i dzięki temu łatwo się uczą. Można je trzymać w mieszkaniu, ale dużo bardziej lubią one swobodny wybieg umożliwiający im gimnastykowanie się i wspinaczkę po drzewach.